Ta historia zaczyna się w 1938 roku na południu Francji, gdzie Lee spędza wakacje ze swoimi najukochańszymi i najbliższymi przyjaciółmi - artystami, poetami i powiernikami. Kobieta, która kiedyś była modelką i podopieczną awangardowego fotografa Mana Raya, teraz ma dość bycia postrzeganą wyłącznie przez pryzmat obiektywu i męskich spojrzeń. Skupia się więc na własnej działalności fotograficznej. Zbliża się wojna i niemal z dnia na dzień wszystko w ich codziennym życiu ulega całkowitej zmianie. Nie zważając na bombardowania, Lee Miller wyrusza za miłością swojego życia, handlarzem dziełami sztuki, Rolandem Penrosem, do jego rodzinnego Londynu, gdzie znajduje pracę jako fotografka w brytyjskim "Vogue". Sfrustrowana ograniczeniami narzucanymi ówczesnym fotografkom, którym pozwala się dokumentować jedynie życie domowe i zmęczona słuchaniem, że od kobiet oczekuje się "wykonywania ich obowiązków", podczas gdy "mężczyźni decydują, co nimi jest!", Miller namawia swoją szefową, Audrey Withers, aby ta wystąpiła do Ministerstwa Informacji o pozwolenie wyjazdu Lee na front.

Jest rok 1938. Lee Miller, wzięta modelka i muza artystów, próbuje swych sił jako fotografka. W świecie zdominowanym przez mężczyzn codziennie musi udowadniać swoją wartość. Nie chce zajmować się jedynie modą i fotografowaniem pięknych wnętrz. Ma wielki talent do wydobywania w obrazach prawdy o ludzkim życiu, do nawiązywania niezwykłego porozumienia z bohaterami swoich fotografii, szczególnie kobietami. Gdy Europa pogrąża się w koszmarze II Wojny Światowej, Miller nie chce oglądać jej z bezpiecznej odległości. Wyrusza na front, by jako korespondentka wojenna brytyjskiego "Vogue'a" pokazać światu tragiczną prawdę o ludzkim wymiarze wojny. Jako jedna z pierwszych fotografów widzi z bliska poświęcenie żołnierzy, cierpienie cywilów i koszmar niemieckich obozów koncentracyjnych.